ქართლ-კახეთად, იმერეთად, სამეგრელოდ, გურიად, ვისაც ჩვენი გაყოფა და გათიშვა სწყურია, ან ჭკვიანი მტერი არის, ან უგნური მოყვარე, ამიტომაც, სადაც წავწვდი, ერთიანად მოვთხარე. მიყვარს - ქსანი, ტეხური და ენგური! მიყვარს - "ლილე", მიყვარს - "ლალე", მიყვარს - "ჩელა" მეგრული... ერთ დიდ მუშტად შეკრული, რა თქმა უნდა საქართველო - ვიყოთ მისი ერთგული! შენი მზე და შენი ცა, მრავალ ახალ, მრავალ ახალ, მრავალ ახალ წელიწადს! |
პოეზიის გვერდი • • • • • • მურმან ლებანიძის პოეზია |