შენს ბებერ კედელს, შენს ჩუქურთმას, ჩემგან უნახავს,

რამე სათქმელი ჩემთვის ხომ არ გადაუნახავს?

შენს ნაბზარებში ხომ არსად დევს ძველი წერილი?

წერის არმცოდნის, თუმცა სუფთად გადაწერილი.

და იმ წერილში ხომ არ მთხოვენ კირის დაცილვას?

რა მეკირე ვარ? არ მოუკლავს კაცი დაცინვას!

იქნებ უჩემოდ ვერ გამოწვეს კარგად კრამიტი,

ან მთლელმა ქვისამ ვერ გააპო ზუსტად გრანიტი.

იქნება მნათემ არ აანთო გულით სანთელი,

ანდა სანთელი გახდა ისევ ჩამოსაქნელი.

უადგილოა ახლა, მართლაც, ჩემი დანდობა,

მაგრამ დარდისთვის წამალია სხვისთვის განდობა.

მანიშნე მაინც, შენს ჩუქურთმას, ჩემგან უნახავს,

ერთი ტკივილი ჩემთვის ხომ არ გადაუნახავს?