დაფდაფის ხმაზე მიჰყვებიან დავით მაჩაბელს, დაუკარ დავით... სიმრავლითა მტრებმა დაგვჩაგრეს, დაუკარ ისე, რომ ძარღვებში სისხლი აჩქარდეს და ბრძოლის ჟინი გაუღვივდეთ ქართველ ვაჟკაცებს, დავით, დაუკარ, ლამის არის მტრებმა დაგვჯაბნეს. ეს ვის მიწაზე მოთრეულა ოხერ-მოხეტე, წყალობის თვალით, ღმერთო, თუ ხარ, ქართველთ მოხედე, და სამყაროდან ურჯულონი ისე მოხვეტე, რომ ვერასოდეს ვერ მოვიდეს ოხერ-მოხეტე. კრწანისის ველი ამოჩიჩქნა ხმალმა სპარსულმა. კრწანისის ველი სისხლისაგან გავარდისფერდა, ქართველთა გულში ხანძარს ჩენ დაფდაფის ცემა... დაუკარ ,დავით … მოგყვებიან დავით მაჩაბელს. მტერი ათასჯერ მეტი არი … რა ჰქნას ირაკლიმ. და შიშის ზარი დასცემია მაჰმად-აღასა. მაგრამ ეგ შენი ვაჟკაცობა სისხლად დაფასდა, მაგრამ ეგ შენი სიმამაცე ცრემლად დაფასდა. ჰე, მაჩაბელო, საქართველო კვლავ აღორძინდა, და მიხარია - ქართველი ვარ სისხლით-ხორცითა. რომ საქართველო კვლავ წალეკონ?.. ეს არ მოხდება და მიხარია - ქართველი ვარ სისხლით-ხორცითა. და მიხარია - ქართველი ვარ სისხლით-ხორცითა. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |