- ეჰა, სამშობლოვ! სიცოცხლე ჩემი

და სიამაყე შენა ხარ სრული;

და შემიძლია შენი გულისთვის

დაუნანებლად დავლიო სული...

- მერე ეს მთები?

მერე ეს ზვრები?

მერე ეს ქუჩა?

მერე ეს მთვარე?

მერე ეს ბიჭი?

- მერე ამ ბიჭის

იქნება ჩემი სამშობლო მხარე.

მაშინ ეს ცელქი, შავტუხა ბიჭი

იქნება შენთვის მზრუნველი კაცი;

უფრო თუ არა, ჩემსავით მაინც

ეცოდინება სამშობლოს ფასი.