ამ სამოთხის ცქერით როგორ დავიღლები,

ეს რა ფუნჯით შეუვერცხლავს გზები ნიავს?

ქარმა ველზე გამოფინა ყვავილები,

სიცოცხლის და სიყვარულის ზეიმია.

მთის ჩანჩქერთან საუბრობენ მზე და ქუჩი,

ქარის ფრთებზე ველს ბალახი მოცელვია...

აქ ყოველი მოშრიალე ხე და ბუჩქი

საქართველოს მომავალზე მლოცველია.

მალე ცაზე გაბრწყინდება კელაპტარი,

სხივი დაჰკრავს ოცნებებით მიღლილ თვალებს...

ჰე, მამულო, ჩემი ლექსის ყველა ბწკარი

შენდა ლოცვად, შენდა ლოცვად მითვალე.