შენ სალამი აფხაზეთო,

საქართველოს თაიგულო,

მინდა სულში სანთლად მენთო

და სიცოცხლედ დაგიგულო.

შენი ზღვა და მზის ბრდღვიალი,

ცაზე ვარსკვლავთ განაზება

და ცის ცვარი ლორთქო ფოთლებს

დაკიდული ალმასებად.

შენი მთა და შენი ველი

უცხოელსაც მოჰგვრის ლხენას

და მიტომაც გიწოდებენ

სილამაზის ცისარტყელას...

დღეს აბრსკილის სამშობლოში

ხარობს შვილი ამირანის...

ხარობს ძმა ძმით და აქ ბედის

უმადური არვინ არის.

შვენის ზეცის სილაჟვარდე

აურაცხელ მერცხალთ ბუდეს

და გაშლილა სხივთა ბადე

მთაწმინდიდან ერცახუმდე...

იმ შორეულ დღეთა თალხი

ნისლებივით გაგფანტვია

და მშრომელი, გმირი ხალხის

სიბრძნე გულზე გახატია...

ასჯერ გაგცეს, ასჯერ დაგცეს

გაიმართე ასჯერ წელში...

და დღეს მნახველს მზერას სტაცებს

ულამაზეს აფსნის ეშხი.

არ უკრთოდი სუსხს და ყინვას,

იმარჯვებდი უვიც მტერზე,

და დღეს ძვირფას თვლებად ბრწყინავ

მზის უნაზეს, მსუბუქ ფრთებზე.

დღეს სიმღერის გიდგას ჯერი,

კვლავ მშვენდები და იზრდები,

სიმღერებად დარჩნენ შენი

საარაკო რაინდები.

სულში შენი მზე დახვავდა,

გულში შენი მთვარე მორცხვობს...

შენ მეორე დედა ხარ და

შენი მკერდი დამელოცოს!