როცა ჩვენი მწარე ხვედრი

გულს მიწუხებს და მიწყლავს სულს,

ეჭვით ვუმზერ მომავალსა

და ვიგონებ შურით წარსულს, -

მაშინ თვალწინ მეხატება

სახე შენი, მადლიანი;

შენგან სიმხნით განვლილი გზა,

სახიფათო, ეკლიანი,

და ვიძახი: "იგი ერი

არ მომკვდარა, არც მოკვდება,

ვისაც შვილი ამისთანა

ჰყოლია და ეყოლება!"