სადმე წამიყვანა ნეტავ,

სადმე საქართველოს მთებში,

ბილიკს ამადევნა კენტად,

წვიმის დამაწია თქეში,

მუხა შემახვედრა ბედად

ბინდით ჩაღამებულ ტყეში...

უკუ მაყრევინა სევდა,

კოცნა მაბნევინა თმებში,

წამით დამანახა დედა

დილით აგორებულ მზეში...

მწყურვალს შემაგება კლდე და

მასვა ნაკადული პეშვით...

რამდენ სითამამეს ვბედავ,

ძვალზე გაკიდული ლეში...

სადმე წამიყვანა ნეტავ,

სადმე, საქართველოს მთებში...