არაფრის დარდი არა გვაქვს,

ოღონდ ვსვათ, ვჭამოთ, ვიძინოთ!

და როცა შეურაცგვყოფენ,

ხელუბრუნებლად ვითმინოთ.

გავშალოთ სუფრა მდელოზე,

ვიძახოთ ჰარი-ჰარალი!…

გზადაბნეულთა რად გვინდა,

რომ გზა ვიცოდეთ სავალი.

ის არ გვაფიქრებს, გვადარდებს -

მტერი კარს გვიდგა მრავალი;

არც რო გვწადიან შევიტყოთ

ჩვენის წყლულების წამალი!..

… დაჩერჩეტობენ მრავალნი,

ატყაპუნებენ ყურებსა,

ტყავი გააძვრეს ქვეყანას,

ჯიბეს იყრიან ფულებსა…

კაცებად იმათვე სთვლიან,

ამ ხალხის მძარცველ თულებსა!..

ქვეყნის ჭკვა-გრძნობას რა ვუთხრა,

ქვეყნის სამართალს მქისესა, -

იუდას საკმელს უკმევენ,

ჯვარზე აცვამენ ქრისტესა!..

ბრბო მაინც არ გათეთრდება,

რაც უნდა ხეხო ქვიშითა,

იმის სიყვარულს მოიხვეჭ

მხოლოდ ძალით და შიშითა.