მიმატოვე და მალულად ახლა ვეღარ გხვდები, ნაფიქრალით დაფარულან საქართველოს მთები.
სიტყვაც კი ვერ გითხარ... შენს უნაზეს ძახილს ველი, ჩემო კარგო, დიდხანს!
შენ კი ვეღარ გხედავ, გაიღვიძე, ჩემო ყველავ, ჩემო სულის ერთავ!
ჩავუაროთ ისანს. კაცი ვარ და ქუდი მხურავს ქართველს შეუშიშარს.
ახლა ვეღარ გხვდები, ნაფიქრალით დაფარულან საქართველოს მთები. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ლადო ასათიანის პოეზია |