თითქოს მხრებს ესხას ბრწყინვალე ჩოხა, დღეთა ულმობელ სასაფლაოსთან, ჩვენი მღელვარე ოქროს ეპოქა ჰქმნის სულ სხვა ახალ "ვეფხისტყაოსანს".
კრთომა-კანკალით და მისალმებით, ფერებს ყაზბეგზე სწერენ სხივები მარადიული ოქროს კალმებით. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |