|
გვიან გავიღვიძეთ - ბორბლებაშვერილი, გადაბრუნებული ლაფში წევს ურემი... საკუთარ სამშობლოში ობოლი ბავშვები ვართ, სახლის პატრონობას ჩემობენ მდგმურები.
(ტყემალზე თუ არა ხომ ვსხედით ჭადარზე.) რის თავისუფლება?! - სამშობლო წაგებული, მიწები დაყიდული ლეკსა და თათარზე!
ეს ჩემი წყალ-ჭალა რომ მიაქვს, ვისთან მიაქვს?! მწადს თავი გავუპო პრიმიტივს ამდენს, ზედ გადავუარო ამდენ ხისთავიანს!
გადაბრუნებული ლაფში წევს ურემი... საკუთარ სამშობლოში ობოლი ბავშვები ვართ სახლი პატრონობას ჩემობენ მდგმურები! |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • მურმან ლებანიძის პოეზია |
