არ დაცემულა

საქართველო იმრიგად ჯერეთ, -

იხილო მსგავსი

და არ წაგსკდეს

ცრემლები ღელედ.

ბაზრის ჭიშკართან,

შავით მოსილს - დღე იყო ჭრელი -

შვილების ჯიბრზე

გაეშვირა დედაკაცს ხელი.

ბრინჯაოს მაჯა

და დაჭმუჭვნილ ღაწვებზე სითხე...

„დედი, ვინა ხარ?!

ქართველი ხარ?!“ -

ტირილით ვკითხე.

ის იდგა მკაცრი,

წარბშეკრული და შიშის მგვრელი -

შვილების ჯიბრზე

გაეშვირა დედაკაცს ხელი...

„მაინც, ეგ როგორ!

რა შეგემთხვა, რა მოხდა, დედი?!“

„სიკვდილი, შვილო! -

სთქვა გოროზად, -

სიკვდილზე მეტი!“

„ხუთი დავბადე,

ხუთი ჭრელი დავზარდე გველი....“ -

შვილების ჯიბრზე

გაეშვირა დედაკაცს ხელი.

არ დაცემულა

საქართველო იმდენად ჯერეთ, -

იხილო მსგავსი

და არ წაგსკდეს

ცრემლები ღელედ.