თამარსა ვაშლოვანელსა

ვაშლი უდგია თავსაო,

რიგი მწიფს, რიგი ყვავილობს

მისი სამარის კარსაო

ხალხური

გაიფიქრებ და გაგიხარდება,

რომ მისი ხმალი ახლაც კაშკაშებს

და საქართველოს მტრების სარბევად

უხმობს უშიშარ ქართველ ვაჟკაცებს.

ქალმა თუ ერთხელ მკლავი გაშალა,

ქალმა თუ მისი არ დაიშალა,

ვერ დააკავებს ჯვარი ლაშარის

ვერც ცხრა უღელი კამეჩის ძალა.

მას არ ჰქონია ძალა კამეჩის

თათრების ურდო მაინც გათელა

და საქართველოს წყვდიად ღამეში

გაჰკვესა, როგორც ციცინათელამ.

მას არ ჰქონია კამეჩის ღონე

თათრების ურდო მაინც გათელა

და ვაშლოვანის ვაშლიფერს გორებს

გადაუარა ციცინათელად.

მას უფრო მეტი ჰქონდა სინაზე,

უფრო ნაკლები ღონე და ჯანი.

მაგრამ მას ჰყავდა მტრების ჯინაზე

ლეჩაქიანი ქალების ჯარი.

გაიფიქრებ და გაგიხარდება,

რომ ახლაც ელავს მისი ლეჩაქი

და საქართველოს მტრების სარბევად

ყველა გულმართალ პოეტს ეძახის.

და თუ პოეტის სახელი გქვია -

უნდა ემთხვიო სისხლიან ლეჩაქც,

უნდა უმღერო მთაწმინდის ნიავს

და ვაშლოვანის ვაშლისფერ ზეცას.

და თუ პოეტის სახელი გქვია

დაჯექ, აანთე გული – საკირე,

უსმინე ვაშლის ხეების შრიალს

და საქართველოს მტრები აგინე.

გაიფიქრებ და გაგიხარდება,

რომ მისი ხმალი ახლაც კაშკაშებს

და საქართველოს მტრების სარბევად

უხმობს უშიშარ ქართველ ვაჟკაცებს.