კავკასიის ქედზე იყო

ამირანი მიჯაჭვული,

ყვავ-ყორანი ეხვეოდა,

დაფლეთილი ჰქონდა გული.

ქვეყნად ცეცხლის მოტანისთვის

გულს ცეცხლი არ ჰნელდებოდა,

და რაღაცა მანქანებით

წყლული ისევ მთელდებოდა.

ჰქონდა ჭირში მოთმინება:

არც ჰკვესოდა, არც ოხვრიდა;

უსამართლო ძლიერებას

მონურად ქედს არ უხრიდა!

ბოლოს მაინც გამარჯვება

დარჩა!.. ყველა გააოცა!.. -

და ის ღვაწლი მაგალითად

მიწის შვილთა მან გადმოსცა.

კავკასიის მაღალ ქედზე

მიჯაჭვული ამირანი

არის მთელი საქართველო

და მტრები კი ყვავ-ყორანი.

მოვა დრო და თავს აიშვებს,

იმ ჯაჭვს გასწყვეტს გმირთა-გმირი!..

სიხარულად შეეცვლება

ამდენი ხნის გასაჭირი!..