განა კაცია ტვინ-თხელა,

ბევრს რომ ფარფატებს ჰყვირისო.

გვაშორე, ღმერთო, გვაშორე

ერისთავობა ვირისო!

არია მთელი ოჯახი,

ერთი-მეორეს წაგვკიდა,

მქადაგებელმა ძმობისა

ძმობა პირველმა გაყიდა.

რას სჩადის, არც თითონ იცის,

ვაი რა ფრიად ცეტია!

ვინაც ტვინ-თხელას უგონებს,

იმაზე სიტყვა მეტია.

არ იქნა, როდი შევიგნეთ

თავი და ბოლო ჩვენია.

ისევ ჩვენზედა მართლდება

ნათქვამი ძველის-ძველია,

წინ გვიძეს მაგალითები,

ცხონდა ამისი მთქმელია:

“ციხე როს შიგნიდან ტყდება,

მაშინ იმარჯვებს მტერია”.

ტვინ-თხელაძეთა მიმყოლი

რა გზას გაიკვლევს ერია?!

ღმერთო, გვაშორე, ეს ღვარძლი

საიდან გამოგვერია?

სად გაგონილა, მითხარით,

ნამდვილი მწყემსი ფარისა

რომ მგლებს უსევდეს სამწყსოზე,

საამებელად თვალისა?

ყოფილა, არა მჯეროდა,

მტერობა თავის-თავისა.

ალბათ ყოფილან კაცები,

ვისც თავში ტვინი ჰქავისა.

ვერა შველს ვერა წამალი

და ვერც გამოცვლა ჰავისა...