იტირე, მიწავ, სამშობლოვ!

ზარი აუშვი, ზეცაო!

ისტორიულმა ღვთის რისხვამ

დღეს ჩვენთვის იორკეცაო!..

ენაც წაგვართვეს და რჯულიც,

ნათელი რამღა გვფინოსო?

„თამარ“ მონათლეს „თამარად“,

„ნინა“ დაარქვეს ნინოსო!

სად არის კუბო თამარის,

ქვეყნისგან ნაამბორისა?

ვის ხელში არის საფლავი

ნინო მოციქულთ-სწორისა?..

სადღაა ჯვარი ვაზისა,

შეკრული წმინდის თმებითა?

დასდუმდა მისი ტროპარიც,

ქართულის კილო-ხმებითა!

ქრისტეს სახელით ქრისტეს სჯულს

წვალება შემოერია,

და ჩვენს ეროვნულ ფიცარზე

„ქართველი“ აღარ სწერია!

ვიტიროთ?!… არა! ვაჟკაცსა

არ შვენის ცრემლით გლოვანი!..

„სჯობს სიცოცხლესა ნაძრახსა

სიკვდილი სახელოვანი!“