არგვეთი მოსპო მურვან ყრუმ

(დედა ვატირე მე მისი!);

გულს შავი მიკლავს მე ნამყო 

და არანაკლებ მერმისი.

კახეთი მოსრა აბასმა 

(დედა ვატირე მე მისიც!);

ტკბილი ჩაგვშხამდა ჭამა - სმა, 

ძილი წაგვერთვა ნებისი.

ქართლი გათქერა თემურმა 

(დედა ვთქვა?! - რა ვთქვა მე მისი?!); 

ვინ მოთვლის, თავდადებული 

რამდენი მოკვდა ერისთვის.

მაგრამ ვერც ერთმა თემურმა 

ხოში ვერ ჩაჰკლა ქეიფის: 

„ - ქვედრულა მოდიდებულა!“ 

„ - გაღმა - გამოღმა ხრეითი!“