შენი, მიწავ ჩემო,

ვინც კი იცის გემო;

როგორ დავიჯერო, -

თავს არ შემოგევლოს!

იმერეთო ქვემო,

იმერეთო ზემო, - 

სიყვარულო ჩემო,

სიხარულო ჩემო...

ძამა გურულებო,

ჯიმა სამეგრელო,

ძმაო ქართლ-კახეთო,

მესხეთ-ჯავახეთო;

მარნის ჩვენის ეშხი

მტერსაც ჩავახეთქოთ,

ოღონდ ჩვენს საქმეში

ნაკლებ ჩავახედოთ.

დიდგორისა ველო, - 

ახლა ცრემლისმგვრელო,

კრწანისისა ველო, -

დღესაც გულისმკვლელო...

რაღა გავაგრძელო,

მთელო საქართველო, -

სასოებავ ჩვენო,- 

რა ვქნა, რა გიშველო!

შენი, მიწავ ჩემო,

ვინც კი იცის გემო;

როგორ დავიჯერო, -

თავს არ შემოგევლოს!