სადაც ჩაღრმავდები,

ყველგან ზოდებია,

ყველგან ხელთუქმნელი

ბაჯაღლო ზოდები.

მაგრამ რაღა დროის! -

სიბერის კორდებია,

სიკვდილის კორდებია,

მივალ და გშორდები.

მინდოდა ქართველი

თორმეტი მილიონი,

სულ ათი-თორმეტი

მინდოდა მენახა -

არაგვის სიარაგვე,

რიონის სირიონე

და მიწა გაშლილი

მსოფლიო ვენახად...

სადაც ჩაღრმავდები,

ყველგან საშველია,

რა ხსნა, რა გზებია,

რამდენი საშველი!

მაგრამ რაღა დროის!

ორი დღე დამრჩენია,

ტირილით მივიმღერი,

მივდივარ თვალსველი.