ჩემის კაცობის გვირგვინო,

ჩემო სამშობლო მხარეო!

შენგან შობილი ოცნება

გულს შანთად გავიყარეო.

არ მიმეფარო თვალთაგან,

დამიცევ, დამიფარეო.

ბევრს ტანჯვას გამოვლილი ვარ,

ბევრი დღე ვნახე მწარეო.

არ დაიმალვის, როგორც მზე,

რაც მე ცრემლები ვღვარეო.

ის მოიგონე, მაინცა,

ბეჩავო არე-მარეო!

ჩემს ცრემლს უბეში ინახავ,

ვიცი, სამშობლოს მთვარეო;

არ მიღალატო, ოცნებავ,

მნახოდი მალე-მალეო.

კი არ შემომწყრე, მიმუხთლო,

იარო გარე-გარეო.

თუ ამას იზამ, წინა დღით

საფლავი გამითხარეო.

მოვკვდე, კაცთ ხელი მერიდოს.

ოცნებავ, დაგიბარეო:

შენ მნახე, შენა, მარტო შენ,

გულს მიწა მომაყარეო.