სამჯერ ვარ დაბადებული, მონათლულიც ვარ სამჯერა; ერთხელ სიკვდილი რას მიზამს, ერთხელ სიკვდილის არ მჯერა.
მთები რომ მთებზე ეყარა; ყოველდღე ამას ხედავდეს, რა მოკლავს ასეთ ქვეყანას.
და შერცხვენილი გაიარს, როცა ცა სისხლით შეღებავს თურაშაულის განთიადს. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ტიციან ტაბიძის პოეზია |