გაზაფხულზე რომ გათბება მიწა,

რომ ამოვა ენძელა და ია,

საქართველოვ, შენს ყველაფერს ვფიცავ,

ლექსს დაგიწერ ცისფერ პეპლებიანს.

ანანურთან არაგვის წყალს დავლევ,

გამარჯვებას ვეტყვი ცისფერ კალმახს,

ციხისძირთან შემეყრება გველი,

ის მაჩუქებს უკვდავების ალმასს.

მერე წავალ, ბილიკებზე ვივლი,

მსურს ვეფერო დეკასა და ღვიას,

ნელა-ნელა მყინვარწვერზეც ავალ,

რომ იქიდან გადმოგხედო მთლიანს.