გადავლახავდი დრო-ჟამის მიჯნას,

ვიქათქათებდი,

ვით ალავერდი, -

მიზანს და სიკვდილს მიზნისას მიზნად, -

დედა რომ არა

ორთავეს ერთი.

ვერ მივაღწიე,

ვერ ვეღირსე უკეთუ მიზანს.

ვერ გავისწორე უკეთუ ხოში, -

რა ბედენაა დიდუბის და მთაწმინდის მიწა!..

თუ სიკვდილია! -

აი, წოლა მესმის შამქორში.