შენ, საქართველოს იმედად და ვარდად გაშლილო,

ეს ვინ ჩაგაცვა შავი ძაძა აპრილის თვეში,

შენ საქორწილო კაბა უნდა ჩაგეცვა, შვილო,

ვარდების ნაცვლად შავი დროშა გიჭირავს ხელში.

სამშობლოსავით ხარ ამაყი, ლამაზი, მტკიცე,

ხარ ქეთევანის და წყნეთელის გენის და ჯიშის.

ცრემლით კი არა, ეგ თვალები სავსეა ფიცით,

არავითარი დაჩოქება, კრთომა და შიში.

ერის რისხვას და ხალხის წუხილს ვინ შეაკავებს,

გზა გოლგოთისა ადრეც ბევრჯერ გამოგივლია.

ქართველი ქალის დროშა ახლა არის აკვანი

და „იავნანა“ ყოველ ქართველ დედის ჰიმნია.

დაიცხრე, შვილო, ეგ წუხილი და მრისხანება,

წინაპრებივით უმკურნალე ქვეყნის იარებს,

შენი ცხრა შვილის ცხრა პერანგი მტრების ჯინაზე

სამშობლოს ცაზე დროშასავით ააფრიალე.