ამ მიწის ბედი ჩემი ბედია,

მის ბეჭზე ბეჭით ვთიბავ ბალახებს,

მე თუნდა არ ვთქვა, მთები გეტყვიან,

რაც მაწუხებს და რაიც მალაღებს.

ამ ცის ქვეშ ვცხოვრობ უმისამართოდ,

ცა არის ჩემი ჭერხო და ბანი,

საწუთრო ჩემზე ისე ბალახობს,

როგორც უღელში ნაბამი ხარი.

დავალაჯუნებ დედამიწაზე,

ბრუნავს მიწა და მეც მატრიალებს,

სადღაც მივდივარ, გზა მიდევს შორი,

წვეთი-წვეთ ვტოვებ უკან მზიანეთს.

ამ მიწის ბედი ჩემი ბედია,

ამ მიწის ბეჭზე დამწერეს ჯვარი.