1

ვის უნახავს ძველისძველი

ჯვარის მონასტერი,

რომლის გუმბათს თავს ევლება

ნისლი მშვენიერი -

ვის უნახავს ძველისძველი

ჯვარის მონასტერი?

2

იგი დღესაც ისევე სდგას,

როგორც იდგა წინათ:

წარსულ დროთა მატიანეთ,

დიდების გვირგვინათ -

დღესაც ისე ამაყად სდგას,

როგორც იდგა წინათ.

3

შორის გზიდან ეს ტაძარი

ისე მოსჩანს მთაზე,

ვით ზღაპრული ციხე-კოშკი,

დაკიდული ცაზე -

შორის გზიდან ეს ტაძარი

ისე მოსჩანს მთაზე,

რომ მგზავრის თვალს შეაჩერებს

მისი სილამაზე.

4

თურმე უწინ ამ ტაძარში

იყო ვინმე ბერი,

წმინდა მამას უწოდებდა

ქრისტიანი ერი -

თურმე უწინ ამ ტაძარში

იყო ვინმე ბერი,

თოვლიან ტყეს ჩამოჰგავდა

მისი თმა და წვერი.

5

წმინდა ჯვარის მონასტრიდან

მცხეთის მონასტრამდე

ხიდი იყო გადებული,

ღვთის და ცის რისხვამდე -

წმიდა ჯვარის გუმბათიდან

მცხეთის გუმბათამდე

ჯაჭვის ხიდი ქანაობდა,

ბერის წაწყმენდამდე.

არაგვი მოხმაურობდა

ჯაჭვის ხიდის ქვეშა,

გულ-ხვეული მოღელავდა,

ეხლებოდა კლდესა -

არაგვი მოხმაურობდა

ჯაჭვის ხიდის ქვეშა,

მის ხმაურში მოისმოდა

დედა-ქართლის კვნესა.

6

ერთხელ ბერი ჯაჭვის ხიდით

მცხეთას გადიოდა,

ხიდქვეშ ქალი ბანაობდა,

წყალზე ქანაობდა;

სითეთრით და სილამაზით

აფროდიტას სჯობდა,

ტალღა ვნებით ეხვეოდა,

ეშხით მუსიკობდა -

ჯაჭვის ხიდით მცხეთისაკენ

ბერი გადიოდა,

ხიდ ქვეშ ქალი ბანაობდა.

ზვირთზე ქანაობდა.

7

თვალი მოჰკრა შიშველ ქალწულს

და დაება ბერი,

ანგელოსიც არ უნახავს

ისე მშვენიერი,

ვით ის ქალი მოლივლივე,

ქალი ტან-შიშველი:

თეთრ გულ-მკერდზე უფეთქოდა

ორი სეფისკვერი,

გაუშლელი ორი კვირტი.

ორივ ხორბლის ფერი,

სამაცდურო ცოდვის ქსელი,

სიყვარულის ფსკერი.

8

ბერი ვნებით ჩააშტერდა

წამწყმედ ძუძუებში, -

ჩაწყდა ჯაჭვი, ჩაიღუპა

არაგვის ზვირთებში...

და მას შემდეგ სიყრუეა

ჯვარის მონასტერში,

საცეცხლურად დაკიდულან

ღამურები ჭერში. -

9

აღარავინ აღარ სწირავს

დღეს ამ მონასტერში

და ისპობა ყოველივე

დრო და ჟამის მტვერში,

მხოლოდ რჩება ეს ლეგენდა

უკვდავ ქართველ ერში.