ღრუბელს შევეყურებთ ფერადსა,

ქარმა რომ არივ-დარია,

- მგელსა ჰგავს...

- არა, გენაცვა,

ვახტანგ გორგასლის ფარია.

რაშებს გაუბამთ მარულა,

ჰორიზონტს გააქვს დგანდგარი

- ოჰო, დიდგორზე დაძრულა

აღმაშენებლის ლაშქარი.

"ხმალ ელვას უგავთ ცისასა“

ვაჟებს, ამართული ცხენებზე,

ვაი, დედასა მტრისასა!

დღეს შავად გაუთენებენ.

შეკრეს კამარა მხედართა

ნისლებში, იისფერაში,

დღე იწმინდება -

მზე დაჩნდა

მეფე თამარის მზერაში.