დავცარიელდი... რაც აღარ მყავხარ,

მას შემდეგ, ბევრჯერ, ცრემლით გინატრე,

შენ იყავ ჩემი დიდი იმედი,

შენ იყავ ჩემი ციხე-სიმაგრე!

რა ტკბილად დამრჩი მოგონებებში,

ქვეყნად როგორი ლაღი მამყოფე?!

ახლა კი აქ ვარ და ვეფერები,

შენს სამუდამო ადგილ-სამყოფელს...

კვლავ გეხუტები, მინდა შეგიგრძნო,

ვიღაცა ჭიქით ღვინოსაც მაწვდის...

მგონია, თითქოს საფლავის ქვასაც, 

შენი სხეულის სურნელი ასდის...