აჭარელო დიდო დედავ,

ნისლში მანდილს ვხედავ,

შენ იხსენი ბულბულთ სტვენა -

ტკბილი დედაენა.

სანუკვარი მოიპარე

და აკვანში მალე,

მე შენს ქართულ კაბა-ქათიბს

დედავ, ვეთაყვანე.

იავ-ნანა ჩაგეფინა

ჩვილთა არტახებში,

დარდმა თეთრი ჩაგისირმა

აბრეშუმის თმებში.

შენს დარწეულ აკვნებიდან

მოდის ჩემი ლექსი,

მთების იქით,

ნისლის იქით,

შენი ნანა მესმის.