მახსოვს ჩემთვის როგორ ქსოვდი წინდას

შიგა და შიგ აქსოვებდი რვიანს;

მე იმ წინდის სითბო დღესაც მათბობს

და ვინახავ როგორც რელიქვიას.

მახსოვს როგორ დამიწენი თმები,

გამიკეთე თავზე თეთრი ბაფთა.

იმ ბაფთასაც ვეფერები დღემდე

მიკიდია ჩემს საწოლის თავთან.

ახლა უკვე გავიზარდე დიდი

ცოტა-ცოტას ჩემს თავისთვის ვზრუნავ,

სადმე როცა დავაპირებ წასვლას

მე სარკის წინ დროზე დიდხანს ვბრუნავ.

იმიტომ რომ მინდა შემისწორო

ჩემი ხელით დავარცხნილი თმები,

მე ავხედავ იქ შენეულ პორტრეტს,

რომ არ მოხვალ მაშინვე მივხვდები.

კარს გავაღებ გამაცილებ ალბათ,

პორტრეტიდან დედავ შენი მზერა.

დავფიქრდები გული ჩამეწვება

რომ არა ხარ დღემდე არა მჯერა.