დაგეძებ, დედა... ამ გარემოში

აღარ არსებობ, აღარ დადიხარ...

ალბათ, გრძნობს შენი ნათელი სული,

როგორ ვდარდობ და როგორ მაკლიხარ.

ღიმილი როგორ გაცვდა და გაქრა,

სულში აიგო სევდის კარავი;

მივალ ჩვენს სახლში, მაგრამ შენს ნაცვლად

მომეგებება მე აღარავინ.

შენ აღარ მყავხარ და სულს მიკაწრავს

მე უშენობის მტანჯველი ელდა,

ახლა ჩემს თვალში ეს კარ-მიდამო

რა უცნაურად დაცარიელდა...

შენ აღარ მყავხარ... მაინც სულ გეძებ,

გული გარემოს ათვალიერებს,

მთვარეულივით ამ დიდ სახლ-კარში

დავდივართ მე და სიცარიელე.