დედა, გამოხუნებული, 

შენი კაბის ფერი, 

დედა, მამის ნაქონ ყამას 

დასდებია მტვერი.

დედა, ყორის ახლო ვნახე 

იის სუსტი ღერი, 

ყველა კენჭი და ბუძგატა 

ბავშვობაა ჩემი.

ჰოდა, დედი, სიყვარული 

ამ დაბორცვილ მიწის, 

მე კი არა, დამიჯერე 

ქვის ყორემაც იცის...