კარგი დედა, ნუ ტირიხარ,

ნუ ტირიხარ რა!

ღიმილი და სიხარული

რატომ ჩაგიქრა.

რა მოხდა რომ პატიმარი

შვილი გყოლია,

პატიმრობა ბავშობიდან

არ დამყოლია.

ეს ხომ ავი ტრიალია

ჩემი ბედისა.

დედა, შენი ჩახუტება,

აღარ მეღირსა.

ნუ ტირიხარ, გეხვეწები,

ნუ მისერავ გულს.

შენზე უფრო, შენი ნახვა,

შენ შვილს უფრო სურს.

ეს ოხერი დრო გაირბენს,

მალე გნახავ მე.

ნუ ტირიხარ, შემოგევლე,

შენი ჭირიმე.

მოიშორე გულზე დარდი,

ყურს ნუ უგდებ სხვას,

ჩემზე დარდით გევედრები

ნუ ითეთრებ თმას.

ნუ ტირიხარ, ჩემო დედა,

გეყო ფიქრები.

ძაან მალე, გეფიცები,

ერთად ვიქნებით.

ახლა მივხვდი შენი ფასი,

თუ რა ყოფილა.

დედა-შვილის სიყვარული,

სად გაყოფილა?!

ამიტომაც გამიმაგრდი,

არ მოხუცდე რა?!

რომ გამოვალ ყურში ჩუმად

მინდა რომ გითხრა:

მე შენს მეტი ჩემო დედა,

არვინ მინდა სხვა.

ისე მწარედ ჩაგეხუტო,

ვერაფერი თქვა.

ამიტომ გთხოვ, ასე მწარედ,

ნუ ემდური ბედს.

კარგი დედა, საყვარელო,

ნუ იტირებ მეტს!