რა იყო, რამ დაგაღონა,

ჩემო შავფერო დედაო,

რაც შენ წახვედი მას მერე

სწორ გზას ვეღარა ვხედაო,

მოდიან შავი კაცები

გულს და გონებას მგლეჯავენ,

სული ურწმუნოთ წაიღეს

მამულს ყორნები სწეწავენ,

გვასამარებენ ქართველებს

დღედაღამ გულში გვხვრეტავენ.

ერთს გეხვეწები, მითხარი

მანდედან აქ რას ხედავენ,

ჩვენ მოშველებას მანდედან

ნეტავ რატომ ვერ ბედავენ?

ან ვინც მოვიდა აქედან

იქნება ჩუმად არიან,

რომ არ დაღონდეთ მანდ მაინც

აქ რა ყოფნითაც არიან.

სხვა რა ვთქვა, შენი საფლავი

აღარ მინახავს თვალითა,

სული მიჭირავს კბილითა

დავათრევ ძალის-ძალითა,

ღმერთს შეეხვეწე ერთს მაინც,

ნუ დამწვავს ცოდვა-ბრალითა.