ვერ ვისწავლე ჭკუა, დედა,

გზას ვუთმობდი ხშირად შტერებს,

თავზე ისე დამათენდა,

ჩემი ლექსი ვერ ვიმღერე.

ვერ ვისწავლე ჭკუა, დედა,

ყველა მე მრაცხს გიჟად, ხელად 

ადრე ბევრი მატყუებდა,

ახლაც მე მატყუებს ყველა.

ვერ ვისწავლე ჭკუა კიდევ,

სულ სხვა იყო თურმე ის დრო, -

ვინც მეზობლად მოვიკიდე,

მერე სწორედ იმან მიმტრო.

ვერ ვისწავლე ჭკუა დღემდე,

ვერ ვუწოდე ავკაცს ავი,-

ვისაც ძმაკაცურად ვენდე,

ძმაკაცურად მომჭრა თავი,

ვერ ვისწავლე ჭკუა, დედა,

სანანებლად დამრჩა მერე,

სხვებს რომ ვუჯერებდი ქვეყნად

და შენ რომ არ დაგიჯერე...