ერთ ეგეც უნდა ვიკითხო,

ჩემ სიკვდილს ვინ იტირებსა,

ვინ ჩამააბნევს ცრემლებსა,

საქმეს ვინ გაიჭირებსა?

ამასა ვფიქრობ და გულიცა

ამასვე ანამდვილებსა.

დედის მეტს ჩემი სიკვდილი

არავის აატირებსა.

მე დედის გულში ვიქნები,

ძილსაც ვერ დაიძინებსა,

ვენაცვლე ძუძუს გამზრდელსა,

გულით ეგ დამიტირებსა.

დედას ვუყვარვართ

შვილები,

დედა არ გვახსოვს

შვილებსა,

იმითა გვტანჯავს

გამჩენი,

სულ მუდამ

გვაცოდვილებსა.