დედა რომ კაბას ატარებდა,

მეგონა მზით იყო მორთული...

შვილებს ანგელოზებს ადარებდა,

თვითონ ანგელოზად მოსული...

დედის გული ლამაზ ღიღილოს გავს,

ხან მზე რომ ათბობს და ხან აწვიმს...

ქუჩაში ბევრი ქალი მიღიმოდა,

მაგრამ დედასავით არავინ...

თვალებით უფრო ხშირად მზე დაჰქონდა,

თუმცა წვიმაც ჩანდა ცრემლივით,

ისეთი საყვარელი მზერა ქონდა,

იმ მზერით მთელ სამყაროს შეცვლიდი...

დედა რომ კაბას ატარებდა,

მეგონა მზით იყო მორთული...

შვილებს ანგელოზებს ადარებდა,

თვითონ ანგელოზად მოსული...