ერთი მეფე იყო დიდებული და სამი ძე ესვა. თქვა მეფემან:
- გამოვსცადო შვილნი ჩემნი, რომელსა აქვს სამეფო ჭკუა?
ჰკითხა სამთავე: რა უფრო კეკლუცია, რა უფრო მსუქანია და რა უფრო მალიაო?
უხუცესმან ძემან მოახსენა:
- ცოლი ჩემი კეკლუც არს, ცხენი ჩემი მსუქან და ქორი ჩემი მალ. მათი მჯობი არსად იპოვების.
მამამან უთხრა: მეფობამან ვერ გიხილოს შენაო!
საშუალმან თქვა ფერობა მამისა და მოახსენა: დედოფლის ულამაზესი, მეფის ცხენის უმსუქნესი და მეფის შევარდნის უმალესი არა იქნებისო.
მასცა უბრძანა მეფემან: სამეფო წილი არა გხვდესო!
ჰკითხა უმცროსსა, და თქვა:
გაზაფხულის უკეკლუცესი, შემოდგომისაგან უფრო უმსუქნესი და თვალთაგან უფრო უმალესი არა რა იქმნების პირსა ყოვლისა ქვეყანისასაო.
მოეწონა მამასა და სამეფოდ იგი შეინახა.
სასკოლო ლიტერატურა • • •  • • • სიბრძნე სიცრუისა/იგავ-არაკები |
