დღე იყო ჩუმი, უღრუბლო, წყნარი,

შენ იდექ ტყეში გარინდულ პოზით,

მე ამ დროს გვერდით გამოგიარე

ხელში წიგნებით, გულთან მიმოზით.

შენ გაფითრება, შეკრთომა, შიში,

ორთავეს გვჭვრეტდა მზე მოციმციმე,

ვიდოდი ობლად ხეების ჩრდილში

და მწუხარება დაგქონდა მძიმე.

ჩანს, შეგყვარდა თალხი ფერები

და მისდევ სადღაც უსახო დარდებს,

გნახავ სულთმობრძავს - მოგეფერები,

მოკვდები? მოვალ, მოგიტან ვარდებს.

დიდი ხანია ჩაქრა ოცნება

და დაიხურა ყველა ფარდები,

მოკვდი და გრძნობა კვლავ გაცოცხლდება,

მოკვდი და ისევ შემიყვარდები.