ზოგს ეჯავრება წუთისოფელი,

და მაინც უყვარს ლაღად ფოფინი,

მაგრამ ყველაფრის უარმყოფელი -

ქვეყნად თვიტ არის უარყოფილი.

და ვიბრძვით მაინც ნათელი დღისთვის,

შრომაში ცოცხლობს ხალხის დიდება,

რა სჯბს იმ ერთ წუთს - სიყვარულისთვის

თვალზე რომ ცრემლი დაგეკიდება!

და ეს ნამდვილი არის ცხოვრება,

მისგან ითვისებთ ბრძნულს და ჭკვიანურს,

ჩვენ არაფერი გვეუცხოება,

თუ ის გვავგონებს ადამიანურს.

და მუდამ ასე, ცხოვრების გზაზე - 

ჩვენი დღეები ბრძოლაში მიდის,

რა ცოტას ვცხოვრობთ ამ ქვეყანაზე

და სიყვარული მაინც გვაქვს დიდი!