ახლა ციდან თოვლი ცვივა

და ეს სივრცე

ვაშლის ხეთა,

ატმის ხეთა

თეთრ ბაღნარად მეჩვენება.

თოვს

თუ შენი თეთრი კაბის შრიალს ვისმენ,

მსურს ამ თოვლში წამით კორდზე შეჩერება.

ხენი თრთიან, -

ფერხთ გვეგება თბილი თოვლი,

თეთრი ფიფქი ფარავს ირგვლივ მინდვრის ხაოს...

მენატრება ლურჯი ფერი

და გთხოვ

თრთოლვით -

შენს თვალებში ჩამახედე 

ახლოს,

ახლოს...

და რომ აღარ დაგვეფანტოს ქარში ფიქრი,

რომ ამ თოვლში ჩვენც სინათლის სხივით ვთრთოდეთ,

ვაშლის ხისებრ შევიფოთლოთ თეთრი ფიფქით,

ოღონდ სულში სიყვარულიც ასე თოვდეს.

თოვდეს, თოვდეს -

ამ ცისა და მიწის იქით

სად წაიღებს ჩვენს გულისთქმას თოვლის ფიფქი!..