გულზე დამეცა სხივი შრიალით -

ირმის ნახტომი გარჩა ცის ტატნობს... 

არაგვმა იცის ქარიშხლიანი

ლექსი - როგორიც უყვარდა ტატოს!

არაგვმა იცის, როგორც კალმახი

ფრთამოქნეული სტრიქონის ელვა,

ეს ვარსკვლავების თეთრი ჩარდახი

სულში ჩამოწვა დამთუთქველ ღველფად.

არ მენაღვლება, - თავი გავწირე,

ვდგავარ და პეშვით ვხვრიპავ სიმწვანეს,

მოდი, დამფერფლე როგორც საკირე,

ოღონდაც ჩემი თრთოლვა იწამე.

გულზე დამეცა ქარიშხლიანი

ლექსი - როგორიც უყვარდა ტატოს,

მთებში ჩავიდა მთვარე შრიალით

და თეთრი სხივი გარჩა ცის ტატნობს...