მხოლოდ ერთხელ

მოვკარი თვალი

ფარნის მკრთალ შუქზე.

მაშ სულ რად მახსოვს

ნეტავ ის ქალი

და მისი სახე

იდუმალი და სევდიანი,

როგორც საღამო უცხო ქალაქში.