სულს ბორკილები

რისთვის დაადე?

რად შემჭერ ფრთები,

კაეშნის ბადე?

სტირიან მთები..

მოსთქვამენ ფრთები..

გეძახი: ვკვდები...

გამომეცხადე!

დაიმსხვრა სული

ფრქვეული ცამდე,

გაჰქრა ფარული

ცის სიდიადე.

აღმეძრა წყლული,

სევდით მოკლული,

ატირდა გული:

გამომეცხადე!

ლანდებათ ვნება

რად გამიხადე?

სულს მოსვენება

რისთვის უქადე?

შავ ფიქრთა კრება

კვლავ აღარ ცხრება

და გევედრება:

გამომეცხადე!