მაღალი შუბლი, უცხო თვალები, მაღალი შუბლი - გაჭრილი ცერად, სად ოკეანის იყო წვალება და თვალებიდან მწუხარე მზერა. და ჭლექიანის სათნო იერი... მისუსტებული ხმით ჩაახველა და იგრძნობოდა ზღვა სიძლიერე. გამზირთან შედგა უძლურ ხველებით... თქვა: რა სივრცეა, რა სიგანეა! და საკუთარი იგრძნო ხელები |
პოეზიის გვერდი • • • • • • შოთა ჩანტლაძის პოეზია |