ვინც რო ლხინი არ იცის, ქვეყანაზე რად არი, ვინც რო ფულზე ლოცულობს, დასამარხად ღრმად არი. მუქთად ჭამა-სმად არი, სხვის სუფრაზე გორაობს, თვითონ სხვისთვის ბრმად არის. თან კი ჯიბე თხლად არი, უნამუსოდ გაძღება, გასაპარად მზად არი. თან თვითონ მწყრალად არი, ვალებს ისე გაურბის, როგორც ღორსა თათრი. ის სვინდისთან მტრად არი, თავის სისულელობით ყველგან პირშავად არი. გაუთლელი ქვად არი, პურადი და ბილანი - ის კი ყველგან ძმად არი. მუდამ მეგობრად არი, ვის რა ფერად შეღებავს, იეთიმ-გურჯი მზად არი. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • იეთიმ გურჯის პოეზია პოეზია |