გულით სიმღერა მწადიან,

ენა შამფურს ამიგია,

მინდა ვთქვა და ვერა ვბედავ,

ვერაფერი გამიგია.

გული ვმღერი საიდუმლოდ,

პირი კი ვერ გამიღია,

მევე ვწერ და მე ვკითხულობ,

მელნად ცრემლი ამიღია.

ქვეყნად ჩემთვის ყველა ბნელა,

არაფერი მიხარიან,

რა წამალიც მოვინდომე,

ის ექიმნი არ არიან.

მხოლოდ ორნი ვართ სოფელში,

სასაფლაოს ქვებსა ვგავართ,

ვერც ვუბედავ, ვერც მიბედავს,

ორნივ უთქმელადა ვდგავართ.

ხან ორივეს გვეცინება,

პირად რო შავხვდებით როცა,

იეთიმ-გურჯსა მე ის მიკვირს -

არ ვიცი, ვინ შაგვილოცა.