მოგვევლინე კეთილი და გრძნობით სავსე,

ცასაც მისწვდა შენი ფუნჯის ფერი,

სულ დახატე საქართველოს სილამაზე,

რაც ჩვენს სულში ახლაც ტკბილად მღერის.

და ეს იყო შენი დიდი ტანჯვის წყარო,

ბოჰემური სიამაყის მფენი...

ბინდში შედის უამური ეგ სამყარო,

მღერის შავი წუთისოფლის ფერი.

თვალწინ მიდგას აგერ შენი ორი შველი -

წყაროს პირად რომ დალიეს წყალი,

შეხედავ და დაგატყვევებს სათნო ცქერით,

შავტუჩება ანგელოსის თვალით...

და ელვარებს ასე ლურჯად მოხატული -

ისანი და ძველი ჩუღურეთი,

სულ აღიქვი, რითაც წუხდა კაცის გული,

შენი ხელით მუშაობდა ღმერთი.

მუშაობდა და არ ჰქონდა სახლი, კარი,

მაგრამ ამით ვინ ასულა ცაზე,

ჩვენ იმის გვწამს, ვინც წამების მძიმე ჯვარი -

მხრებით ზიდა მაღალ გოლგოთაზე.

და შენც გერგო ეს მძიმე და სავალალო -

ყველა დროის გენიოსის ბედი

იღუპება ყველგან ასე უმოწყალოდ,

თავის დროის დიდი შემოქმედი...

იღუპება და დრო ჟამი თითქოს ხარობს,

გალობს სადღაც ივრის ლერწმის ღერი...

ბინდში შედის უამური ეგ სამყარო,

მღერის შავი წუთისოფლის ფერი!