ვნახე ბარათი დიდი ხნის წინათ,

ყუთში მდებარე კარადის თავზე,

ვაჟი ქალს წერდა, რომ მასზე წმინდა - 

არავინ დადის ამ ქვეყანაზე.

ითხოვდა შველას წამებისმიერ,

სიყვარულს ცრემლით ეფიცებოდა,

რომ სამუდამოდ, მასავით ძლიერ

ქვეყნად არავის ეყვარებოდა.

ნეტავ ვინ იყო აგრე მგზნებარე,

ანდა ის ქალი მაინც ვინ იყო?

ან ის ბარათი ყუთში მდებარე - 

ამდენ ხანს როგორ შენახულიყო!

იქნებ ღვთის მადლით სვეიღბლიანი

შეერთდა კიდეც ეგ ორი სული,

შექმნეს ოჯახი ხალისიანი,

ნანატრი სიტკბოთ გარემოცული!

ან კიდევ, ქალმა თავაზიანად -

იმ ვაჟს უარით ატკინა გული,

არ აღმოცენდა სამართლიანი

გრძნობა წმინდა და ამაღლებული.

და დარჩა ვაჟი დაღვენთილ სანთლად

ვერ აღადგინა ღირსება მისი,

ან ვინც იბრძოდა, ვის გაუმართლა,

ბედნიერების ვინც იყო ღირსი!